Hele güzel anlarında yanlarında olamamak...

Yaşam işte her zaman iyi gitmiyor...

İmkan,zaman meselesi...

Onlar orada koşuştururken, ben sadece izliyorum, arıyorum , duyuyorum, konuşuyorum, fikir veriyorum ama etkisiz elemanım anlayacağınız....

Kendi kendime konuşuyor hissediyorum  çoğu zaman...

Benden sonra bir yaşam kurulmuş , bir düzen , ben hala eskisi gibi sanıyorum herşeyi.... 

Kendimi kandırırcasına herşeyi bilerek...
Ben olsam da olmasam da herşey devam ediyor , kendimi önemli hissedercesine konuşuyorum... 

Sen nekadar konuşursan konuş uzaktasın, o uzaklık illa mesafe koyuyor araya ...

Tarlaların yeşilliği, arıların vızıltısı, kuşların cıvıltısı, evimizin arkasındaki erik ağacının kokusu,bahçedeki çileklerin rüzgarda savrulan iştah açıcı kokusu hele ...

Çok özledim köyümün yazı haber veren meyvelerin ,ağaç kokularını...

Taş fırında pişen ekmek kokusu....

Tarifi olmayan lezzet...

Ayaklarımı sıcacık toprağa bastığım günler...

Kıymetinizi bilememişim....